آبنگاری (هیدروگرافی) شاخه‌ای از علوم کاربردی است که درباره اندازه‌گیری و توصیف عوارض فیزیکی دریاها و منابع آبی دیگر و مناطق ساحلی مجاور آنها و پدیده های مرتبط با دریا نظیر جزر و مد، جریان‌های آبی، حفاظت از محیط زیست و... بحث می‌کند.
مهمترین و کاربردی ترین دستاورد عملیات هیدرو گرافی در جهت حفظ ایمنی تردد شناورها در مناطق دریایی، تهیه نقشه های دریایی است.
در حال حاضر آبنگاری در حال متحول شدن می‌باشد و تغییرات بنیادی در فناوری مربوط به اندازه‌گیری در آن رخ داده است. سامانه‌های عمق‌یابی چند پرتویی و لیزری هوایی پوشش کاملی از بستر منبع آبی را در مقایسه با اندازه‌گیری در روش‌های عمق‌یابی پروفیل برداری در اختیار قرار می‌دهد. قابلیت تعیین دقیق موقعیت داده بر روی زمین به مقدار زیادی توسط سامانه‌های تعیین موقعیت ماهواره‌ای افزایش یافته است. با ترکیب رقومی و آنی سیستم‌های تعیین موقعیت ماهواره‌ای و عمق‌یاب‌های الکترواکوستیکی رقومی قادر به ثبت حجم زیادی از داده‌های دقیق آبنگاری برای تهیه نقشه‌های دقیق برای امور ناوبری و مهندسی می‌باشند.
دستگاه‌های اندازه‌گیری عمق به‌صورت زیر دسته‌بندی می‌شوند:
الف- دستگاه‌های عمق‌یاب تک پرتویی که به دقتی بهتر از دسیمتر در آب‌های کم عمق‌دست یافته‌اند.
ب- فناوری عمق‌یابی چند پرتویی که درحال توسعه سریع بوده و امکانات بالفعل فراوانی را برای بررسی کامل و دقیق بستر در اختیار قرار می‌دهد.
پ- عمق‌یابی به‌صورت لیزر هوایی، فناوری جدیدی است که در نقشه‌برداری از آب‌های کم عمق و زلال بسیار سودمند است.
پس از تهیه نقشه های هیدروگرافی در بنادر و آنالیز آنها، پروژه هایی جهت انجام عملیات لایروبی (تعمیق یا نگهداری) بمنظور حفظ عمق کانال ها و ایمنی تردد شناورها آغاز میگردد.